Eli "Paperboy" Reed - Come and Get It
Capitol Records
Een paar jaar geleden zou een onvervalste soulplaat een hele belevenis geweest zijn. Tegenwoordig zijn de koperblazers en de zangers die met de ogen dicht zingen maar niks te vertellen hebben echter iets te talrijk naar onze zin. Eli "Paperboy" Reed zal dus met zijn tweede langspeler fel uit de hoek moeten komen om indruk te maken.
De single Come And Get It, die de gelijknamige plaat al vooruitging, deed ons niet echt iets. We kunnen ons desalniettemin voorstellen dat er een publiek is voor uptempo en plezierige soulnummertjes - al vermoeden wij dat dat hetzelfde publiek is dat Natalia bestempelt als "een echte souldiva".
Gek genoeg valt dat titelnummer best wel op zijn plaats op de plaat. 'Come And Get It' bestaat voornamelijk uit vinnige nummertjes, en Reeds begeleidingsband houdt het zo snedig dat we al eerder aan Stax dan aan Motown gaan denken. Bovendien is Reeds stem geweldig. Alle groten uit de soul klinken er in door, met zelfs hier en daar een hintje Prince in de hoge schreeuwtjes of wat John Fogherty tussen de James Brown- en Wilson Pickettklanken door.
Behalve opener Young Girl zijn de songs allemaal geschreven door Reed zelf. Songs als Just Like Me moeten het misschien wat meer hebben van het ritme dan van de tekst - al mag die climax er best zijn - maar vondsten als "You went from name calling/To calling my name/You went from schoolyard teasing/To all-night pleasing" (Name Calling) kunnen we best genieten. De thematiek wijkt echter nooit ver af van liefjes, liefde en liefdeverdriet, en daarom vrezen we een beetje dat ze een minder eeuwig leven beschoren zal zijn dan een ultieme klassieker als 'What's Going On'.
Een ballad mag op een liefdesplaat ook niet ontbreken, en Pick A Number en Time Will Tell vervallen gelukkig niet in al te veel stroperigheid; slepende strofes worden met pittige refreinen afgewisseld. Reeds band, The True Loves, verdienen ook een dikke pluim voor hun erg authentieke en geïnspireerde spel. You Can Run On klinkt zelfs onvervalst vintage. Muzikaal blijft het jammer genoeg niet altijd even origineel; I Found You Out kennen we zeker ergens van en Tell Me What I Wanna Hear zijn toch wel ietsjes te gemakkelijk akkoordjes aan elkaar breien.
Blijf echter vooral zitten voor het einde van de plaat. Pick Your Battles is een met strijkers gelardeerde ballad, genre Ray Lamontagne maar dan zonder dat je zin krijgt om je onder een trein te gaan leggen. En dan het contrast met Explosion, dat zijn titel alle eer aan doet. Zowel de band als Reeds microfoon staan roodgloeiend. Dit is Otis Reddings Hard To Handle met nog meer poeier in het gat en een handvol amfetamines achter de kiezen.
Uitgeput van het meedansen - nee, het was geen zicht - concluderen we: Eli "Paperboy" Reed is vermoedelijk de beste jonge soulstem van dit moment, en 'Come and Get It' is vermoedelijk het begin van een stomende carrière.